لذت همدلی
مفهوم هنر همدلی
هنر همدلی یعنی درک درست از حال دیگران و رسیدگی به امورات آنها در صورت نیاز! این حس می‌تواند دوطرفه باشد، این‌طور نیست که فقط شخص نیازمند از همدلی راضی و خوشحال گردد بلکه شخص کمک‌کننده هم با روحیه ایثار، حس خوشایند آرامش را می چشد که باعث رشد و تعالی معنوی او خواهد شد. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «لَن تَنالُوا البِرَّ حَتّىٰ تُنفِقوا مِمّا تُحِبّونَ ۚ وَما تُنفِقوا مِن شَیءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ؛ [۱] هرگز به (حقیقت) نیکوکاری نمی‌رسید مگر اینکه از آنچه دوست می‌دارید، (در راه خدا) انفاق کنید؛ و آنچه انفاق می‌کنید، خداوند از آن آگاه است.» یقیناً از دیگر آثار همدلی برطرف شدن سوءظن و بدگمانی و افزایش حس دلسوزی نسبت به همنوع و دمیده شدن روح امید در جامعه است. چراکه انسان‌ها در مشکلات نیاز به یاری دارند و اگر تکیه‌گاهی نداشته باشند حس ناامیدی، باعث بروز ناهنجاری‌های بسیار از جمله پوچ‌گرایی و در پی آن ساقط کردن خود از زندگی می‌شود.
همدلی در سیرهٔ اهل‌بیت علیهم‌السلام
سیرهٔ اهل‌بیت (ع) نشان می‌دهد که ایشان در همه‌جا با مهر و محبت با مردم رفتار می‌کردند و با یتیمان و مستمندان همنشین و هم‌سفره می‌شدند و بعضاً به نیازهایشان رسیدگی می‌کردند، چنان که از برنامه هرروزه امیرالمؤمنین علیه‌السلام بود. [۲] حتی در دستورات حضرت به استانداران و حاکمان منسوب از طرف خود، سفارش اقشار ضعیف جامعه را می‌کند. در نامه حضرت به مالک‌اشتر آمده است: «الله، الله فِی الطَّبَقَهِ السُّفْلَى مِنَ الَّذِینَ لاَ حِیلَهَ لَهُمْ، مِنَ الْمَسَاکِینِ وَالْمُحْتَاجِینَ وَأَهْلِ الْبُؤْسَى وَ الزَّمْنَى، فَإِنَّ فِی هَذِهِ الطَّبَقَهِ قَانِعاً وَمُعْتَرّاً… [۳] خدا را، خدا را، در خصوص طبقات پایین و محروم جامعه، که هیچ چاره‌ای ندارند از مساکین و نیازمندان و بینوایان و زمین‌گیران. در این طبقه، مردمی هستند سائل و مردمى هستند که در عین نیاز روى سؤال ندارند. خداوند حقى براى ایشان مقرر داشته و از تو خواسته است که آن را رعایت کنى.» این دستور امام علیه السلام نشان‌دهنده اهتمام ویژه به اقشار ضعیف و نیازمند جامعه است.